Maria Anto była jedną z najwybitniejszych artystek figuratywnych drugiej połowy XX wieku. Jej twórczość wyróżniała się wyjątkowym, poetyckim stylem. Jej malarstwo pozostawało niezależne od dominujących nurtów epoki, składając się na bardzo odrębny, oniryczny język malarski. W sposób konsekwentny artystka realizowała swoją wizję, w której dokonywał się splot przeżyć osobistych, skojarzeń kulturowych i elementów surrealistycznych. W Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej pokażemy kilkanaście obrazów pochodzących z różnych okresów.
fot
Maria Anto ( domu Maria Czarnecka (Antoszkiewicz, Cieślak)) ( 1936-2007) pochodziła z rodziny o ważnych tradycjach. Jej matka, Józefina Nelly Egiersdorff, była jedną z pierwszych studentek Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1918–1922). Ojciec, Tadeusz Czarnecki był uczestnikiem Powstania Warszawskiego.
Maria Anto studiowała na Wydziale Malarstwa w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w 1960 roku. Już dwa lata później miała swoją pierwszą wystawę indywidualną w Galerii Sztuki MDM w Warszawie. W 1963 roku reprezentowała Polskę na VII Biennale Sztuki w São Paulo, co było jej międzynarodowym debiutem i umożliwiło obecność w światowym obiegu sztuki. Łączyła ją przyjaźń z włoskim pisarzem Dino Buzzatim, malarzem Maxem Ernstem oraz wybitnym historykiem sztuki Michałem Walickim. Walicki napisał poświęcony artystce esej, stanowiący wstęp do katalogu wystawy indywidualnej w warszawskiej Zachęcie w 1966. Wg jego poetyckiej recenzji, Maria Anto „umiała odkryć czarodziejskie ziele, odszukać człowieka, uwierzyć weń i pogodzić z naturą„.
Na przełomie 2017 i 2018 roku odbyła się przypominająca twórczość Marii Anto wystawa w tej samej instytucji, a w 2025 roku twórczość Marii Anto zostanie uwzględniona w wystawie The Woman Question w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Przez całe swoje życie Maria Anto wzięła udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Jej prace były prezentowane m.in. w Rzymie, Caracas, Sztokholmie, Mediolanie i Londynie.
Za swoją twórczość otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia. Na podkreślenie zasługuje także zaangażowanie Marii Anto w niezależny ruch artystyczny w czasie stanu wojennego, kiedy to tworzyła prace, które wyrażały poparcie dla „Solidarności”.
Dorobek artystyczny Marii Anto jest odkrywany dla kolejnego pokolenia twórców i miłośników sztuki. Prace artystki znajdują się w zbiorach wielu muzeów w Polsce (m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachęcie) i na świecie (m.in. w Moderna Museet w Sztokholmie).
W Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej pokazujemy prace z różnych okresów.
Prace pełne subtelnych metafor i onirycznej atmosfery, to fascynująca opowieść o artystce, osobie o niezwykle silnej osobowości, ale i ogromnej wrażliwości.
Ekspozycji towarzyszy esej Katarzyny Napiórkowskiej, przez wiele lat pozostającej w przyjaźni z Marią Anto.
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej od 34 lat w Warszawie i 14 lat w Brukseli prezentuje klasyków sztuki polskiej. Wśród artystów prezentowanych dotychczas w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie i Brukseli znaleźli się m.in. Antoni Fałat, Józef Szajna, Magdalena Abakanowicz oraz twórcy młodego pokolenia, finaliści konkursu Najlepsze Dyplomy z polskich uczelni artystycznych. W Galerii miały miejsce także wystawy laureatów Fundacji im. Franciszki Eibisch.
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej powstała w Warszawie w 1991 roku, a od 2011 roku posiada także filię w historycznym i muzealnej centrum Brukseli – w dzielnicy Mont des Arts.
