W XIX wieku rzeźbiarstwo, wymagające ciężkiej pracy w brudzie i pyle, nadal traktowano jako profesję typowo męską. Ponadto modelowanie nagich ciał w glinie uważano za zajęcie nieodpowiednie dla kobiet. Był to jednocześnie czas kształtowania się ruchów i organizacji kobiecych, które podejmowały walkę o równouprawnienie w różnych obszarach życia. Kobiety zaczęły aktywnie zaznaczać swoją obecność także na polu sztuki rzeźbiarskiej, a do głosu doszło pokolenie artystek, które zabiegały o kształcenie się w tej zarezerwowanej dotąd dla mężczyzn dziedzinie sztuki i uzyskanie profesjonalnego tytułu zawodowego.

Wystawa w MNW opowie o pionierskiej generacji polskich rzeźbiarek XIX wieku, które przecierały artystyczne szlaki kolejnym pokoleniom kobiet. Tola Certowicz, Antonina Rożniatowska, Jadwiga Milewska, Natalia z Tarnowskich Andriolli, Maria Gerson-Dąbrowska, Amelia Jadwiga Łubieńska i Felicja Modrzejewska – to tylko niektóre z nich.

Większość żyła i tworzyła równolegle ze słynną uczennicą Auguste’a Rodina – Camille Claudel (1864–1943), której prace również znajdą się na wystawie.
Będzie to pierwsza w Polsce prezentacja prac tej artystki.

Polskie rzeźbiarki XIX wieku – znane za życia i odnoszące sukcesy na krajowych i międzynarodowych wystawach, realizujące zamówienia na rzeźby przeznaczone do ekspozycji w przestrzeni publicznej – na długie lata popadły w zapomnienie.
Ich nazwiska i prace nie są dziś znane szerszej publiczności. Wystawa w MNW przypomni o ich artystycznych postawach i dorobku.

Kuratorka wystawy: dr Ewa Ziembińska, współpraca kuratorska: Alicja Gzowska / Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, oddział Muzeum Narodowego w Warszawie

Camille Claudel, Opuszczenie (L’Abandon), 1886, Musées de Poitiers © Musées de Poitiers/Christian Vignaud

Wystawa zrealizowana przez Muzeum Narodowe w Warszawie we współpracy z Musée Rodin w Paryżu, Musée Camille Claudel w Nogent-sur-Seine i Musée Sainte Croix w Poitiers.