Realizatorzy:
choreografia: Hervé Koubi
asystent choreografa: Guillaume Gabriel, Fayçal Hamlat
ścieżka dźwiękowa: Maxime Bodson
aranżacje: Guillaume Gabriel
reżyser światła: Lionel Buzonie
kostiumy, rekwizyty: Guillaume Gabriel
asystent kostiumologa: Claudine G-Delattre
noże: Esteban Cedres
maski: wyprodukowano z wykorzystaniem kryształów i wsparciem firmy Swarovski

Terminy:

• 11.10.2022 19:00
• 12.10.2022 19:00

Czas trwania: 75 min, bez przerwy

Opis:

Historia drogi, wszystko jest historią drogi…

Kiedy na próżno próbowałem szukać wspomnień związanych z ziemią moich przodków w Algierii, pojawiły się nowe więzi, które pozwoliły mi zrozumieć, skąd pochodzę i – być może – kim jestem. Źródłem Barbarzyńskich nocy albo pierwszych poranków świata jest bogata historia krajów basenu Morza Śródziemnego. Zdecydowałem się podzielić moją drogą, która świadczy o mojej woli wyjścia naprzeciw drugiemu człowiekowi, naprzeciw nieznanemu, ku rzeczywistości, w której media zbyt często posługują się określeniem „my cywilizowani i nasi sąsiedzi, barbarzyńcy”. Etymologia słowa barbarzyńca często przywodzi na myśl pejoratywne skojarzenie kogoś nieucywilizowanego, pozbawionego jakiegokolwiek poczucia człowieczeństwa i przepełnionego nieuzasadnioną przemocą.

Oczywiście ważne jest, aby wiedzieć, skąd pochodzimy, aby lepiej zrozumieć, dokąd zmierzamy, ale ważne jest również, aby wiedzieć z jakiego miejsca mówimy, wydaje mi się to konieczne w obecnym kontekście. Myślę, że wszyscy powinni wierzyć w uniwersalizm kultur, które jednocześnie dzielą się, mieszają i ściśle ze sobą łączą, i które według mnie, zmierzają do wspólnej przyszłości. Zawsze obawialiśmy się i nadal obawiamy obcych, innych. Jest to strach, który jest napędzany przez ignorancję i frustrację. Zdecydowałem się pokazać ten odziedziczony po przodkach strach przed obcymi, aby lepiej odszukać i ukazać piękno, ukrytą wiedzę, bogactwo i wyrafinowanie tych tak zwanych kultur barbarzyńskich, a także rzucić wyzwanie stereotypom, głęboko zakorzenionym w naszych zachodnich społeczeństwach. Chcę też zrozumieć Historię, otworzyć oczy, zwrócić się ku drugiemu człowiekowi, ku wolności, pamiętając, że słowo Barbarzyńca oznacza także Amazigh – wolny człowiek. Wznoszę toast za piękno, które ponad wojnami mówi o wspólnocie, jedności, za piękno, które jednoczy wszystkich, które unika sporów tożsamościowych, które bierze od każdego to, co najlepsze.

Informacje o zespole:

Hervé Koubi, doktor farmacji z Algierii, obrał ścieżkę kariery tancerza/choreografa przystępując na studia w Aix – Marseilles. Swoją taneczną drogę kontynuował w International Dance Center Rosella Hightower w Cannes, a później w Operze w Marsylii. Współpracował z Jean-Charles Gil, Jean-Christophe Paré, Emilio Calcagno i Barbarą Sarreau. W 1999 roku dołączył do Centre Choreographique National de Nantes, następnie pracował z Karine Saportą z Centre Choreographique National de Caen i Thierry Smits z Company Thor w Brukseli.

W 2000 roku Hervé Koubi stworzył swój pierwszy projekt Le Golem. W kooperacji z Guillaume Gabrielem, stworzył Ménagerie (2002), Les Abattoirs, fantaisie. . . (2004). W 2006 roku Koubi współpracował z Laetitią Sheriff przy tworzeniu 4’30. W 2007 roku przerobił wzruszające przedstawienie Les Heures Florissantes nawiązujące do słynnej restauracji La Croisette w Cannes założonej w 1997 roku. W tym samym roku, łącząc po raz pierwszy współczesne i hip-hopowe ruchy, stworzył Moon Dogs. W 2008 roku Koubi zainicjował stworzenie trzech dzieł choreograficznych bazujących na trzech sztukach: Coppelia, une fiancee aux yeux d’email.../ Les Supremes / Bref sejour chez les vivants. Nad tym przedsięwzięciem pracował z pisarką Chantal Thomas (Les Supremes) i korzystał z Notacji Benesha (Bref sejour chez les vivants). W 2009 roku rozpoczął współpracę z tancerzami z Wybrzeża Kości Słoniowej - Beliga Kope Company dla Un rendez-vous en Afrique.

Ponadto Koubi współpracował z wideografami podczas kilku imprez tanecznych tworząc projekty wideo, takie jak Chic Chef (2009) z Maxem Vadukulem dla Yoji Yamamoto, Bodyconcrete (2010) i Ovoid edges (2012) z Pierrem Magnolem i Bodyconcrete 2 (2011) z Michelem Giumbardem i Pierre Magnolem.

W 2010 roku Koubi utworzył kilkunastoosobowy zespół składający się z Algierczyków i Burkińczyków, oznaczony wieloma kreacjami, takimi jak: El Din (2010-2011), Ce que le jour doit à la nuit (2013), Le rêve de Lea (2014), Des hommes qui dansent (2014), Les nuits barbares ou les premiers matins du monde (2015-2016).

Hervé Koubi jest regularnie zapraszany do współpracy przez najlepsze szkoły tańca we Francji, jak również za granicą.

Od 2014 roku pracuje jako asystent choreografa w Pole National Superieur de Danse (Superior School of Dance w Cannes i Superior School of Dance w Cannes Marsylii). W 2015 roku został włączony do grona choreografów w Conservatoire de Danse w Brive-la-Gaillarde.

W lipcu 2015 roku Hervé Koubi otrzymał tytuł Chevalier des Arts et des Lettres Brigitte Lefèvre.

Hervé Koubi

Teatr Wielki w Łodzi
Plac Dąbrowskiego
90-249 Łódź
www.operalodz.com