Przez 17 dni Opole gościć będzie najciekawsze spektakle oparte o klasykę polskiej literatury. To wyczekiwane od dwóch lat wydarzenie zbiegło się w czasie z udostępnieniem odnowionej przestrzeni opolskiego teatru. Publiczność festiwalowa będzie więc miała okazję zobaczyć najlepsze klasyczne realizacje z różnych polskich scen w jednym miejscu oraz wziąć udział w wydarzeniach towarzyszących, prezentowanych w nowych wnętrzach Teatru im. Jana Kochanowskiego.
Po długiej przerwie spowodowanej pandemią oraz gruntownym remontem opolskiego teatru w końcu możemy zaprosić Państwa na podwójne święto polskiej klasyki. Jubileuszowe 45. Opolskie Konfrontacje Teatralne, stanowiące jednocześnie finał V i VI Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”, odbędą się w dniach 9 - 26 września 2021.
Pierwszym spektaklem pokazanym w ramach OKT będzie „Matka Joanna od Aniołów” w reżyserii Jana Klaty z Nowego Teatru, z przyczyn technicznych prezentowana w siedzibie teatru w Warszawie. Festiwal w Opolu otworzy natomiast „Trans-Atlantico” w reżyserii Tomasza Gawrona z Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie.
Zobaczymy również znane powieści w nowych odsłonach: Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie zaprezentuje „Lalkę” w reżyserii Wojtka Klemma, a Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie „Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego. „Panny z Wilka” znajdą się w repertuarze dwukrotnie – w reżyserii Agnieszki Glińskiej (Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie) i Krzysztofa Rekowskiego (Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie). Wśród pokazów znajdzie się również „Matka” w reżyserii Radka Stępnia z Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu oraz „Krótka rozmowa ze Śmiercią” w reżyserii Marcina Libera (Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie) – spektakl wyróżniony przez Komisję Artystyczną VI Konkursu „Klasyka Żywa” Nagrodą Specjalną im. Stanisława Hebanowskiego za odkrycie repertuarowe.
Nie zabraknie również propozycji dla młodszej widowni – całe rodziny zapraszamy na spektakle „Zaczarowana królewna” w reżyserii Michała Derlatki (Teatr Wybrzeże w Gdańsku) oraz „Baśń o pięknej Parysadzie i Ptaku Bulbulezarze” w reżyserii Jarosława Kiliana (Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie).
Podczas przeglądu zaproszone spektakle powalczą o Nagrodę Główną im. Wojciecha Bogusławskiego – przyznawaną teatrom z przeznaczeniem na przygotowanie kolejnej klasycznej premiery – oraz inne nagrody regulaminowe, m.in. za reżyserię, scenografię czy muzykę. Laureatów wyłoni Jury, w którego skład weszli w tym roku: Anna Augustynowicz, reżyserka, scenografka, dyrektor artystyczna Teatru Współczesnego w Szczecinie, dr Elżbieta Baniewicz, krytyczka teatralna, wykładowczyni Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera, Wojciech Solarz, aktor teatralny i filmowy, dr hab. Wanda Świątkowska, teatrolożka, adiunkt na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz dr Antoni Winch, dramaturg, adiunkt w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
Wśród festiwalowych wydarzeń nie zabraknie również różnorodnych wydarzeń towarzyszących. Po każdym pokazie w foyer teatru będą odbywać się rozmowy z twórcami i aktorami prezentowanych tytułów. Dodatkowo wśród atrakcji znajdzie się silent disco, koncerty grup, takich jak: Micromusic, Jarecki czy zespół aktorów Teatru im. Jana Kochanowskiego. Zaplanowano również dwie premiery – 11.09 autorskiego projektu Anny Karasińskiej, a 17.09 spektaklu „Amator” w reżyserii Norberta Rakowskiego.
Podobnie jak podczas 44. OKT widzowie będą mieli możliwość obejrzenia najlepszych teatralnych zdjęć sezonu na plenerowej wystawie prac finalistów i laureatów VI edycji Konkursu Fotografii Teatralnej Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego.
45 Opolskie Konfrontacje Teatralne "Klasyka Żywa"
Konkurs „Klasyka Żywa” organizowany jest przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Jego główny cel to zwiększenie obecności polskich tekstów klasycznych w repertuarach współczesnych teatrów oraz wzmacnianie zainteresowania nimi dzisiejszych twórców i odbiorców teatru, a także przywracanie do repertuaru wartościowych dzieł dramatu polskiego, zapomnianych lub rzadko wystawianych.
