Wybór tematu wystawy podyktowała rzeczywistość, w której żyjemy oraz świadomość głębi znaczeń tak podstawowych pojęć jak: bliźni, współczucie, pomoc wzajemna, czy przyzwoitość. Należy o nich nieustannie przypominać.
Główny problem wystawy stanowi pytanie o możliwość wypowiedzenia w języku artystycznym sytuacji egzystencjalnych właściwie języka pozbawionych – rzeczywistości braku/rozpadu/bólu/cierpienia. Dzieła są ekspresją współodczuwania z Innym. Ekspozycja jest konstruowana na dwóch planach: jednostkowym i wspólnotowym. Wątek jednostkowy podejmuje pytanie o ból i miłosierdzie, mówi o strefie samotności, utracie głosu, o rozpadzie komunikacji. Współczucie jest próbą przywracania „głosu”. Na planie wspólnotowym wydobyte zostaną, z jednej strony paradygmatyczne figury ikonograficzne wiążące się z głównym tematem, takie jak: Samarytanin, Pieta, Wieża Babel, Wygnanie z Raju, Uchodźctwo, z drugiej zaś strony, prezentowane są dzieła będące ekspresją gestów budujących wspólnotę, a tym samym odbudowujących świat. Jednym z wątków wystawy pozostaje motyw splatających się dłoni, najbardziej symbolicznie ujmujący wszystkie pozostałe jej wykładnie. Motyw ten – jako cytat z dzieła rzeźbiarskiego Krzysztofa M. Bednarskiego (rzeźba nagrobna Krzysztofa Kieślowskiego) pojawia się na plakacie do wystawy.
,b>
Wernisaż wystawy:
Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie, Al. NMP 64 – 10 listopada 2016, godz. 17.00
wystawa trwa do 29 stycznia 2017 r.

Wspólnota, współczucie, współczułość / 9. Triennale Sztuki Sacrum
www.galeria.czest.pl
www.galeria.czest.pl/9-triennale-sztuki-sacrum-wspolnota-wspolczucie-wspolczulosc