fot

Kapituła Nagrody wybrała do finału cztery dramaty. Są to w kolejności alfabetycznej:

„A na mnie wyrosną truskawki” – Macieja Rabskiego – to rzecz o wojnie w Ukrainie, o Buczy, Donbasie, o bezradności wobec wojny toczącej się tuż obok, a jednocześnie wchodzącej w nas, wobec której nie możemy być obojętni. Jesteśmy jej świadkami. To doświadczenie bycia wobec tragedii, dotyka kondycji „bystender”  - tego, który patrzy.

„Chciałaś hrabiego, to teraz rób na niego” – Martyny Wawrzyniak – autorka dramatu opowiada historię babci i wnuczki, lekkim, żywym językiem prowadzi nas do traumy z przeszłości i do konieczności rozliczenia jej. Ciekawe, jak krzywda wydobyta z pamięci pokoleniowej domaga się zadośćuczynienia.

„Najcieplejsza zima naszego życia” – Tomasza J. Motyki – zaskakujący dramat, napisany nieoczywistym językiem. Autor myli tropy – zabiera nas najpierw na dziwny poetycki niby-slam, a jednocześnie przeczuwamy grozę, która kryje się za formą rymu i żartu – niby-żartu – tak nam się chwilami wydaje. 

„Papier, kamień, nożyce. Relacja z pogranicza” – Marcina Teodorczyka – to znakomicie napisany tekst dotykający problemów psychicznych dzieci i młodzieży. Psychiatria dziecięca od lat jest w Polsce w kryzysie. Autor nie daje odpowiedzi, ale zabiera nas w podróż po labiryncie psychiki głównej bohaterki. Pokazuje bezradność wobec postępującej choroby.

Wyboru dokonała Kapituła pod przewodnictwem Mai Kleczewskiej, w której zasiadają Katarzyna Minkowska, Tomasz Man, Jacek Cieślak i Andrzej Chyra.

Uroczystość odbędzie się 15.11.2025 o godz. 19:00 na Scenie Kameralnej Teatru Miejskiego w Gliwicach.

Wstęp wolny.

Więcej o nagrodzie: www.nagrodarozewicza.pl