Zuzanna Janin zajmuje się m.in. rzeźbą, instalacją, filmem, fotografią, akcjami i działaniami performatywnymi. Wystawa w Lublinie obejmuje realizacje z ostatnich lat.
Część z nich to prace już znane, lecz znalazły się one w zestawieniu z licznymi pracami premierowymi, grającymi tutaj ważną rolę. Wszystkie dotykają tematów zajmujących artystkę od lat i twórczo je rozwijają.
Janin zdaje sobie sprawę, że nie istnieje inne spojrzenie niż wyrastające z własnej, osobistej historii. Zajmuje ją pamięć jako tajemniczy przekaz, płynący z głębin czasu, rzeka opływająca nasze świadome czyny i myśli, ale kształtująca także to, nad czym się nie zastanawiamy, odruchowe reakcje, punkty odniesienia, wartości. Poprzez obrazy, dźwięki, formy, przekazuje opowieści – wyjaśnia Magdalena Ujma. – Nie są to opowieści linearne, lecz niepełne, zapętlające się, z bocznymi nurtami i odnogami. Bywają zamglone, niewyraźne, kształtowane także obcymi przekazami, czasem dokumentami, historiami fikcyjnymi, lecz posiadającymi dozę prawdopodobieństwa.
Janin traktuje pamięć jako materiał wyjściowy do pracy nad językiem uniwersalnym. Opowieści artystki, inspirowane pamięcią, każą nam spojrzeć na nasze własne historie. Wystawa w Labiryncie dobrze pokazuje tę rozpiętość – od jednostki do społeczności. Od tego, co osobiste, do tego, co da się uogólnić. Kuratorem wystawy jest Waldemar Tatarczuk.
Miejsce: Galeria Labirynt (Lublin, ul. Popiełuszki 5)
Czas: 15.01 - 28.02.2016 (wernisaż: 15.01, godz. 19.00)
Wstęp wolny
Zuzanna Janin, Siedmiu ojców, 2014, instalacja rzeźbiarska, fotografia dzięki uprzejmości galerii lokal_30, Warszawa, fot. Paweł Derkacz
