Porywająca opowieść o miłości, sztuce, zdradzie i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie.
Autobiografia teatralnej i filmowej reżyserki, fascynująca bardziej jeszcze niż jej legendarny serial "Boża podszewka". To dramatyczna historia „panienki z dworu”, która wraz z rodziną traci wszystko - nie wolno jej się nawet zbliżyć do rodzinnej posiadłości – Kamienia.
Po konfiskacie i końcu „Kamiennego” świata musi na nowo siebie wymyślić i znaleźć dla siebie miejsce w świecie zdeklasowanej arystokracji i artystycznej bohemy PRL-u.
Książka przynosi m. in. unikalny obraz życia ziemiaństwa w powojennej Polsce oraz wnikliwą i barwną opowieść o przemianach społecznych, politycznych i kulturalnych w kolejnych dziesięcioleciach PRL i III RP, bogato ilustrowaną licznymi fotografiami z rodzinnego archiwum autorki. Izabella Cywińska sama jest uczestniczką kluczowych wydarzeń XX wiecznej historii – od robotniczej rewolty w Poznaniu w 1956 roku po powołanie rządu Tadeusza Mazowieckiego (fascynujący obraz kulis jego funkcjonowania).
Izabella Cywińska o swojej książce:
Postanowiłam, że opiszę WSZYSTKO. Dobre i złe rzeczy, te powszechnie znane i te dotąd ukryte… Wszystko co pamiętam, co przeżyłam, co zrobiłam… Wszystko, czego się wstydzę i z czego jestem dumna… Nawet to, o czym tu zamilczę, także jest częścią tego wszystkiego.
Danuta Stenka o książce:
Wstawiłam stopę do strumyka, a po chwili okazuje się, że płynę z prądem rzeki, z nurtem opowieści - w której wielkie wydarzenia przeplatają się ze zwykłym życiem, tragiczne sytuacje zderzają z komicznymi - przez epoki, pokolenia, ustroje, teatry, mijam po drodze sytuacje, o których słyszałam, spotykam ludzi, których znam... Zanurzyłam się w tej historii, płynę nieprzerwanie, z ciekawością, do ostatniej kropki.
Izabella Cywińska - (ur. 1935 w Kamieniu Puławskim) – wybitna reżyserka teatralna i filmowa, od 1989 do 1990 minister kultury i sztuki w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego, związana z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (dyrektor w latach 1970-73), Teatrem Nowym w Poznaniu (gdzie m.in. w 1981 wystawiła sztukę Oskarżony: czerwiec pięćdziesiąt sześć, za wystawienie której była przez kilka miesięcy internowana w okresie stanu wojennego), z Teatrem Ateneum w Warszawie (dyrektor artystyczna w latach 2008–2011). Reżyserowała spektakle w Teatrze Telewizji (m.in. adaptacje prozy Wiesława Myśliwskiego i Hanny Krall) oraz produkcje filmowe (serial Boża podszewka, filmy Kochankowie z Marony, Cud purymowy). Odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem Zasłużonym Kulturze Gloria Artis.
