Tak o wystawie pisze Anda Rottenberg:

Wystawa prac Mirosława Bałki w Common Arts Foundation ma charakter mini-retrospektywy związanej z jubileuszem 40-lecia twórczości tego artysty. Ze względu na szczupłość miejsca, pokaz składa się tylko z siedmiu prac rzeźbiarskich, tak skomponowanych, by odnosiły się do rozmaitych etapów jego drogi twórczej, a jednocześnie wskazywały na mnogość materiałów i technik, jakich artysta używał od końca lat 80 do początków drugiej dekady XXI wieku.

Mamy tu więc jedną z ostatnich figur, szytych z worka jutowego (Jan 15,6, 1988/89). Po niej następuje wczesny przykład łączenia w jedno rozmaitych materiałów (stal, gąbka, filc) i komponowania dzieł z kilku elementów (190 × 25 × 30, 190 × 25 × 2.5, 1991) oraz przykład na szczególny, bo ukryty, antropomorfizm (50 × 86 × 13, 1996), charakterystyczny dla lat 90. XX wieku. Szczególne miejsce, podkreślające materiałową wrażliwość tego twórcy, jest praca z roku 1997, odnosząca się do jego praktyki odzyskiwania porzuconych resztek, w tym wypadku starych murów, z osobistą interwencją stawiającą pod znakiem zapytania zawartość znaczeniową tej pracy (33 × 27  × 23). Mało znane są też eksperymenty Bałki z dmuchaniem szkła i jego niekonwencjonalne podejście do tej techniki (40 × 28 × 33, 2006). Dialog z wcześniejszymi pracami widoczny jest w dwóch kolejnych rzeźbach. Jedna – wykonana z zużytych elementów drewnianych (268 × 142 × 54, 84 × 40 × 22, 2008), druga – łącząca kilka różnych materiałów w celu uzyskania antropomorficznego efektu (133 × 34 × 190, 2011).

Całość jest uzupełniona o trzy, wcześniej niepokazywane, prace na papierze (

Konstrukcja nieba, F16, T34B). To wielkoformatowe rysunki węglem, jeden przedstawiający z sylwetowe ujęcie silnika czołgu, drugie odrzutowca – za obydwiema kryje się tragiczna historia. Trzeci jest kolażem rozłożonego opakowania higienicznego produktu. Wszystkie trzy dowodzą bardzo szczególnego podejścia do kwestii zapisu rysunkowego i sposobu kodowania znaczeń u tego artysty.

Wystawa w Common Arts Foundation organizowana jest wraz z Galerią Nordenhahe.  Galeria Nordenhake, założona w 1976 roku, prowadzi swoje siedziby w Sztokholmie, Berlinie i Meksyku. Od lat jest główną galerią prezentującą twórczość Mirosława Bałki. Wystawa w Warszawie stanowi nie tylko kontynuację tej długoletniej współpracy, ale również pierwszą aktywną obecność Galerii Nordenhake na polskiej scenie artystycznej – możliwą dzięki zaproszeniu Fundacji Common Arts. 

Wystawę w siedzibie Fundacji Common Arts będzie można oglądać do 27 lutego 2026. Wstęp na wystawę jest bezpłatny.

wystawa:

19.09.2025–27.02.2026

GODZINY OTWARCIA PODCZAS WGW (19-21.09.25)

piątek-niedziela 12.00–19.00

GODZINY OTWARCIA W POZOSTAŁE DNI:
wtorek: 10.00–16.00
środa: 10.00–16.00
czwartek: 10.00–18.00
piątek/sobota: on appointment
poniedziałek: zamknięte

Common Arts Foundation, ul. Sienna 83/802, 00-815 Warszawa

Fundacja Common Arts

Fundacja Common Arts została powołana w 2021 roku przez kolekcjonera Jakuba Mrówkę jako wyraz dojrzewającej przez wiele lat potrzeby stworzenia przestrzeni dla kolekcjonerek i kolekcjonerów oraz podjęcia działań znacznie wykraczających poza gromadzenie zbiorów. 

Głównym celem fundacji jest tworzenie katalogów dzieł zebranych online polskich artystów XX i XXI wieku. Katalogi fundacji dostępne są bezpłatnie, a ich baza ciągle poszerzana. Fundacja udostępniła katalog malarstwa Jerzego Tchórzewskiego (www.jerzytchorzewski.com), rozwija katalog prac Witkacego (www.witkacykatalog.com) oraz Tadeusza Brzozowskiego (www.tadeuszbrzozowski.com).

Drugim elementem działań Fundacji jest organizacja wystaw sztuki współczesnej w siedzibie fundacji. Wystawy oparte są o kolekcję prywatną Fundatora i innych polskich kolekcjonerów sztuki nowoczesnej i współczesnej lub prezentują indywidualne wystawy artystów istotnych z naszego punktu widzenia dla rozwoju sztuki współczesnej. Fundacja skupia się na najciekawszych nurtach i tematach w aktualnie tworzonej sztuce.

W 2024 roku w siedzibie Fundacji odbyły się wystawy Edwarda Krasińskiego Zgubiłem koniec, wystawa w partnerstwie z Fundacją Galerii Foksal oraz wystawa Izy Tarasewicz. It is stable? Yes. It is unstable? Yes, again. Unstable? Yes, again, we współpracy z Gunią Nowik Gallery. W 2025 roku Fundacja Common Arts prezentowała prace Witkacego podczas wystawy “Witkacy (nie)znany”, którą odwiedziło ponad 3000 osób, oraz Moniki Drożyńskiej podczas pokazu “24,20” z cyklu Haftowanie w podróży.