fot

Jacek Damięcki to postać nietuzinkowa, architekt, który całe życie koncentrował się raczej „na myśleniu o architekturze jako doświadczaniu przestrzeni niż na projektowaniu i realizacji konkretnych przedsięwzięć architektonicznych”. Jego malarstwo, w przeciwieństwie do prac innych architektów, nie koncentruje się na figuracji czy architektonicznych wizjach. To czyste malarstwo, pulsujące kolorem, które staje się kolejnym kanałem ekspresji artysty. Prezentowane prace to zbiór, który powstał w ciągu ostatnich lat, jako efekt nagłego impulsu i powrotu do twórczej aktywności po chorobie. Jak pisze Maria Poprzęcka, „malarstwo nie jest relaksującym hobby Damięckiego - architekta, lecz jednym ze sposobów wypowiedzi”.

Wystawa prowadzi widza przez symboliczną podróż, która oddaje porządek dnia, czasu i życia. Trójdzielna przestrzeń galerii zaaranżowana przez kuratorkę tworzy narrację od świtu, przez dzień, aż po zmierzch.

Brzask (Początek)

Pierwsza część wystawy to eksplozja gorących barw, skupiona wokół motywu wschodzącego słońca, którego blask budzi do życia. Wśród obrazów, które są nasycone różami i pomarańczami, znajdziemy także zaskakującą, jedyną figuratywną pracę Damięckiego – „Nefretete”, którą „stroniący od figuracji artysta sprezentował sobie na 90-te urodziny”.

Błękity dnia (Życie)

Centralna sala wypełniona jest dużymi płótnami zdominowanymi przez błękity, lazury i ultramaryny. Obrazy są jak zapis przeżyć artysty, który, będąc zapalonym żeglarzem i szybownikiem, doskonale zna nieskończone odcienie nieba i wody. Jak pisze Poprzęcka, „Jacek Damięcki – szybownik i żeglarz – jak mało kto poznał niezliczone barwy wody i powietrza, których żywioły zapanowały w tej przestrzeni”. Damięcki wie, że żegluga, tak jak życie, bywa trudna, ale jest także źródłem radości i zachwytu. To właśnie te emocje oddają błękitne obrazy, na których odnajdziemy „siłę wiatru, bezkres morskich horyzontów, głębokości wód”.

Zmierzch (Koniec)

Ostatnia część wystawy to zmierzch, który nie jest końcem, a raczej przejściem. Mimo pozornej ciemności, obrazy pulsują gamą brązów, umbr i brunatnych ziem. Jak mówi sam artysta, „Tu w ogóle nie ma czerni”. Ta część wystawy jest dowodem na to, że twórczość Damięckiego nie gaśnie, ale wciąż się rozpala, dając świadectwo „namiętnej i górnej wyobraźni”, która sprzeciwia się upływowi czasu. To opowieść o tym, że pasja i chęć tworzenia nie mają wieku i że „niezwykli artyści odrzucają rzekomą równowagę i spokój”, chcąc podążyć „korytem rzeki wstecz”.

Warto podkreślić, że wystawa w Biurze Wystaw to główna, ale nie jedyna odsłona prezentacji twórczości Damięckiego. „Właśnie w pracowni ma miejsce druga odsłona pokazu obrazów Damięckiego”. Artysta maluje w ascetycznej samotni, pięknie położonej na skraju nadwiślańskich łęgów, gdzie „w wysokim, przestronnym wnętrzu obrazy dominują, wolne od konkurencji właściwego artystycznym atelier malowniczego zagracenia”.

Jacek Damięcki

Od brzasku do zmierzchu

Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej

ul. Krakowskie Przedmieście 16/18, Warszawa

Wernisaż: 2 września, godz. 18:00

Wystawa czynna: 2 – 12 września 2025 (środa–piątek, godz. 12.00–18.00)

Pracownia Jacka Damięckiego, ul. Ogórkowa 23, Warszawa

Wernisaż: 6 września, godz. 12:00

Wystawa czynna 6 – 14 września 2025 (poniedziałek–niedziela, godz. 12.00–18.00)

_______________________

Kuratorka: Maria Poprzęcka

Opieka produkcyjna: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak

Projekt wystawy: Jan Damięcki

Opieka konserwatorska: Anna Kowalik

Działania medialne: Iga Chmielecka

Wsparcie techniczne: Misha Mishuk, Rafał Zarzycki

Identyfikacja wizualna wystawy: Tomek Bersz

Projekt graficzny katalogu: Kacper Kuczyński

Fotografie: Maria Kot

_____________________

Organizator: Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej

Mecenas: Stowarzyszenie Autorów ZAiKS

Partner: Galeria Salon Akademii – Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Patronat medialny: NN6T, TVP Kultura

Opieka prawna:  TGC Corporate Lawyers

Lokal przy ul. Krakowskie Przedmieście 16/18 jest wykorzystywany na cele kulturalne przez Fundację Polskiej Sztuki Nowoczesnej dzięki pomocy Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy.