„Kolega pyta” to wystawa, która zaczyna się od pozornie żartobliwych pytań, ale szybko prowadzi w rejony zbyt trudne, by mówić o nich wprost. To opowieść o tym, co nieoczywiste, przemilczane, zbyt osobiste lub zbyt powszechne, by dało się to łatwo ująć w słowa. W centrum pojawia się postać „kolegi” – raz jako narrator, innym razem jako świadek, głos z offu albo pretekst do zadania pytania, którego nikt nie chce postawić.
foto
Wystawa Adama Kozickiego prezentuje się jako wielowarstwowa opowieść o systemach – tych oficjalnych i tych domowych. Podzielona została na trzy części. Pierwsza część wystawy podejmuje temat kryzysu humanitarnego na pograniczu polsko-białoruskim. Artysta konfrontuje się z polityką zamkniętych drzwi, zawieszonych praw i odwróconego wzroku. Prace pokazują nie tyle konkretne wydarzenia, co atmosferę wycofania – wygodnego milczenia, które staje się nowym językiem społecznej zgody.
Druga część powstała po doświadczeniu zatrzymania artysty i postawienia go w stan oskarżenia. To obrazy przesiąknięte napięciem – pomiędzy codziennością a strachem, prywatnością a zewnętrzną kontrolą. Trzecia część wystawy dotyczy spraw najbliższych – lęku, wstydu. To próba przepracowania tego, co długo pozostawało niewidzialne – ale nieobojętne.
„Kolega pyta” to wystawa o odpowiedzialności i jej unikaniu. O pamięci osobistej i zbiorowej. O tym, jak długo coś musi być „czyjeś”, żebyśmy pozwolili sobie to zobaczyć.
Wystawie towarzyszy dwujęzyczna publikacja (polski / angielski) z tekstami Aleksego Wójtowicza oraz Piotra Puldzian Płucienniczaka.
tekst: Katarzyna Piskorz
Adam Kozicki – malarz, absolwent Wydziału Grafiki oraz Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W swojej twórczości łączy zaangażowanie społeczne z estetyką inspirowaną komiksem, kinem grozy klasy B i grami komputerowymi. Posługuje się tuszem akrylowym nanoszonym aerografem, tworząc obrazy, które często odnoszą się do aktualnych wydarzeń społecznych i politycznych. Zajmuje się tematami przemocy instytucjonalnej, pamięci zbiorowej i wyparcia – sięga zarówno po osobiste doświadczenia (m.in. zatrzymania przez policję), jak i szerszy kontekst społeczny, w tym kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej oraz spuściznę transformacji ustrojowej. Laureat Grand Prix (ex aequo) 46. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2023), Grand Prix (ex aequo) 14. Konkursu Gepperta (2023), Nagrody mBanku „m jak malarstwo” (UpComing, 2021) oraz III miejsca na 45. Biennale Bielska Jesień (2021). Brał udział w wystawach zbiorowych w kluczowych instytucjach sztuki w Polsce, m.in. w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, BWA Warszawa, BWA Wrocław, Galerii Bielskiej BWA i CSW Zamek Ujazdowski. Mieszka i pracuje w Warszawie.
