Artystka zwykle tworzy swoje prace w seriach, kontynuowanych czasami nawet przez lata, jak w wypadku Podzielonego widoku, Niezgody, Związku, Obietnic czy Opozycji. Tytuły obrazów odnoszą się do rodzaju kompozycji oraz wzajemnego oddziaływania warstw na płaszczyźnie płótna; są szczególnego rodzaju drogowskazem, nakreślającym kierunek interpretacji dzieł.

Malarstwo jest dla Bogackiej żywym procesem, a obraz jest pewnym wycinkiem tego procesu. Niezależnie od wstępnie nakreślonej koncepcji malowanego obrazu wpływ na jego ostateczny wygląd mają też czynniki zewnętrzne, w mikro i makro skali, od spraw życia codziennego po sytuacje na świecie. „Jestem jak pośrednik między rzeczywistością a ostatecznym obrazem. Chcę reagować, a nie przewidywać” — powiedziała artystka w jednym z wywiadów. Istotną rolę w technice i filozofii tworzenia odgrywa u Bogackiej zjawisko pentimento, czyli zmiany dokonane na płótnie w procesie malowania. Od włoskiego słowa oznaczającego „żałować”, pentimento jest przykładem malarstwa, w którym ślady wcześniejszych decyzji lub błędów artystów były zamalowane, a niektóre z nich odkrywane były dopiero po wielu latach, pod ostatnimi warstwami farby. Bogacka niczego w procesie tworzenia nie żałuje, wręcz przeciwnie, utożsamia pentimento ze swoim sposobem myślenia o malowaniu jako o procesie, który można unaocznić, ujawniając jego etapy i dynamikę: świadomie włącza w ukończone dzieło pozostałości wcześniejszych warstw, kształtów czy śladów pędzla.