Rozumienie Arkadii jako przestrzeni sztuki, w której teraźniejszość zanurzona jest w czasie minionym nadaje specyficzny sens tytułowej sentencji Et in Arcadia Ego. Staje się ona rodzajem twórczego testamentu i drogowskazu dla artystów kolejnych epok.

Cykl wystaw pod wspólnym tytułem ET IN ARCADIA EGO stanowi odwołanie do jednego z najbardziej niezwykłych motywów ikonograficznych sztuki nowożytnej. W ramach cyklu odbyły się już wystawy duetów twórczych Barbary Gawędy-Badery i Piotra Lutyńskiego Ogrody Buddy ,Aldony Mickiewicz i Beaty Białeckiej I ja tam byłam, Beaty Stankiewicz i Krzysztofa Klimka Porządek rzeczy. 4 listopada otwarta zostanie wystawa Jarosława Modzelewskiego i Ignacego Czwartosa Nauczyciele i uczniowie.

Sentencja ET IN ARCADIA EGO jest interpretowana jako: „I ja żyłem w Arkadii” lub „Ja (śmierć) jestem nawet w Arkadii” . To jeden z najbardziej niezwykłych i tajemniczych motywów ikonograficznych sztuki nowożytnej, który sprowokował niezliczoną ilość badań i dociekań językowych, ikonograficznych, teologicznych i psychoanalitycznych. Pomiędzy rokiem 1621 a 1622 Giovanni Francesco Barbieri zw. Guercino namalował w Rzymie obraz przedstawiający pasterzy arkadyjskich, pochylonych nad czaszką, umieszczoną na postumencie, z inskrypcją Et in Arcadia Ego. W kolejnych latach temat ten podjął Nicola Poussin i właśnie jego obraz stał się niewyczerpanym źródłem inspiracji.

Motyw Et in Arcadia Ego odwołuje się do toposu Arkadii i stanowi jego filozoficzne pogłębienie. Opisana przez Wergiliusza Arkadia stała się popularnym tematem kultury europejskiej, w literaturze chrześcijańskiej była synonimem Edenu. Rozumiana jako miejsce położone z dala od zgiełku cywilizacji, którego mieszkańcy prowadzą dobre życie w zgodzie z naturą oznaczała także bezpieczną przestrzeń domu. W literaturze polskiej (Mickiewicz, Norwid) symbolizowała utraconą Ojczyznę. W sensie metaforycznym Arkadia była również krainą sztuki i poezji, a więc miejscem refleksji nad sensem życia. Temat ten często podejmowany był w malarstwie europejskim w zestawieniu z symbolam I wanitatywnymi i przekształcał się w motyw ET IN ARCADIA EGO. Nieuniknioność śmierci w każdym, nawet idealnie szczęśliwym życiu od wieków rzucała człowiekowi wyzwanie weryfikacji systemu wartości i tak samo dzieje się we współczesnym świecie. Topos Arkadii i motyw ET IN ARCADIA EGO w ujęciu współczesnych twórców odkrywa nowe znaczenia, pomaga nam lepiej rozumieć i kształtować samych siebie i otaczającą nas rzeczywistość.

Kolejna wystawa cyklu prezentowana będzie się w krakowskiej galerii Otwarta Pracownia, która w roku 2020 obchodziła 25-lecie działalności. Jest to jedna z najstarszych niekomercyjnych polskich galerii. Odbyło się tu ponad 400 wystaw malarstwa.

Jarosław Modzelewski
Urodzony w 1955 roku, malarz, rysownik, profesor. Do 2020 roku prowadził pracownię malarstwa na ASP w Warszawie. Dyplom z malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Stefana Gierowskiego w roku 1980. Współtwórca i uczestnik ponad 30-tu wystaw oraz akcji Gruppy w latach 1982-1992. Jest laureatem wielu nagród artystycznych, a jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

Podczas planowanej wystawy zaprezentuje prace eksplorujące rozumienie Arkadii jako krainy dzieciństwa zachowanej w pamięci i konstruowanej na nowo poprzez akt twórczy.

Jak pisze artysta: Cudowne odnalezienie obrazu, które również zamierzam namalować, utwierdziło mnie w przekonaniu, że malowanie obrazów z dzieciństwa było dobrą pracą. Jest to wciąż ciekawa przygoda malarska. Trzeba nadawać kształt nieostrym i porwanym wyobrażeniom, decydować o kolorach tablic, sweterków i marynarek. Każdy obraz chce też w ramach materializującej się kompozycji dołożyć od siebie swoje trzy grosze. I w ten sposób przywołujemy wspólnie do istnienia małe przygody, które wydarzyły się salach klasowych.

ET IN ARCADIA EGO IV. Cykl wystaw w Otwartej Pracowni

Ignacy Czwartos
Urodzony w 1967 , malarz i rysownik. Studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu – Zakład Wychowania Plastycznego w Kaliszu. Dyplom uzyskał w 1993 roku w pracowni Tadeusza Wolańskiego. W 1995 roku współtworzył Stowarzyszenie i Galerię Otwarta Pracownia (od 2006 roku pełni w nich funkcję prezesa). Jego prace znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Krakowie, BWA w Kielcach, Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, w Muzeum Górków w Szamotułach, Muzeum Ikon w Supraślu i Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Na wystawie prezentuje cykl obrazów figuratywnych przedstawiających żyjących i nieżyjących mistrzów malarstwa polskiego.

Jak mówi artysta: Zawsze myślałem o polskim portrecie trumiennym z XVII wieku, a poprzez ten portret trumienny o tych malarzach XX wieku, którzy nawet jeśli nie formą, to duchowością, nawiązywali do tych czasów. Zestawienia figuracji ujmują wyjątkowe relacje intelektualne i duchowe, które łączą przeszłych mistrzów z ich uczniami i naśladowcami, którzy także zbliżają się do kresu.

Kurator wystawy: Sebastian Stankiewicz