natalia-stokowacka--slaska-callas-primadonna-opery-slaskiej-glos-charyzma-i-sportowy-duch

Natalia Stokowacka – śląska Callas - primadonna Opery Śląskiej. Głos, charyzma i... sportowy duch

W niedzielę 19 stycznia o godz. 16.00, w ramach cyklu Opera blisko Ciebie : Porozmawiajmy o Operze, odbędzie się spotkanie poświęcone Natalii Stokowackiej, solistce Opery Śląskiej, w 100-lecie urodzin. Gościem spotkania będzie Sławomir Pietras, dyrektor teatrów operowych, który podzieli się wspomnieniami o artystce. Podczas spotkania w repertuarze śpiewaczki wystąpią solistki Opery Śląskiej – Gabriela Gołaszewska i Anna Wiśniewska-Schoppa.

Wielka gwiazda sceny operowej, nazywana była przez krytyków śląską Callas. Wraz z Krystyną Szczepańską, Bogdanem Paprockim, Andrzejem Hiolskim i Antonim Majakiem tworzyła tzw. wielką piątkę sceny bytomskiej. Wystąpiła w 27 premierach Opery Śląskiej i w 36 partiach wokalnych.

Budziła zachwyt recenzentów, krytycy nie mogli się jej nachwalić: „Piękny, szczególnie w górze sopran i ekspresję dramatyczną ujawniła Stokowacka w partii Mimi” (Dziennik Polski, rok 1950, „Cyganeria” Pucciniego); Z kobiet wyróżnić należy Natalię Stokowacką (Caton), młodą śpiewaczkę o prześlicznym głosie i dobrych warunkach scenicznych. (Kultura, „Casanova” Różyckiego w Państwowej Operze Śląskiej w Bytomiu); Bogata skala koloratury czyni ze Stokowackiej (Adina) jedną z najwybitniejszych przedstawicielek tego rodzaju śpiewu wśród polskich śpiewaczek operowych. Doskonała umiejętność prowadzenia kantyleny i kulturalne frazowanie zasługują na uznanie (występ Opery Śląskiej w Łodzi, rok 1951 „Napój miłosny Donizettiego”).

Natalia Stokowacka urodziła się 1 stycznia 1920 r. w Małogoszczy koło Jędrzejowa, ale wkrótce razem z rodzicami zamieszkała w Sosnowcu, z którym związana była do śmierci. Uczyła się w Gimnazjum im. Emilii Plater i Szkole Muzycznej im. Stanisława Moniuszki, w klasie śpiewu renomowanej profesorki Ewy Horbaczeskiej. Zadebiutowała recitalem radiowym w 1938 roku, prezentując pieśni polskie. Po wojnie uzupełniała wykształcenie muzyczne u Sergiusza Nadgryzowskiego. Zaangażowała się do Śląskiego Teatru Muzycznego w Katowicach, w którym wystąpiła w "Halce" Stanisława Moniuszki. W 1946 roku otrzymała angaż do Opery Śląskiej w Bytomiu, z którą związała się na długie lata. Zadebiutowała rolą Musetty w „Cyganerii” Giacomo Puccinego.

Dysponując wszechstronnym repertuarem kreowała m.in. w operach Pucciniego: Mimi („Cyganeria”), Toscę („Tosca”), Butterfly („Madama Butterfly”), Moniuszki: Zofię („Halka”), Hannę („Straszny dwór”), Hrabinę („Hrabina”), W. A. Mozarta: Konstancję („Uprowadzenie z seraju”), Hrabinę („Wesele Figara”), Donnę Annę („Don Giovanni”), Paminę i Królową Nocy („Czarodziejski flet”), G. Verdiego: Violettę („Traviata”), Desdemonę („Otello”), Leonorę („Trubadur”), Gildę („Rigoletto”), G. Rossiniego: Rozynę („Cyrulik sewilski”), Ch. Gounoda: Małgorzatę („Faust”), G. Donizettiego: Łucję („Łucja z Lammermooru”), L. Delibesa: Lakmé („Lakmé”), G. Bizeta: Micaelę („Carmen”), Leilę („Poławiacze pereł”), F. Flotowa: Martę („Marta”). C. M. Webera: Agatę („Wolny strzelec”), a także w operetkach J. Straussa: Rozalindę („Zemsta nietoperza”) i J. Offenbacha: Eurydykę („Orfeusz w piekle”). Jej ulubionymi partiami były Mimi, Tosca, Violetta i Małgorzata, a także Madama Butterfly, którą śpiewała blisko sto razy. Wraz z Krystyną Szczepańską, Bogdanem Paprockim, Andrzejem Hiolskim i Antonim Majakiem tworzyła tzw. wielką piątkę sceny bytomskiej. Wystąpiła w 27 premierach Opery Śląskiej i w 36 partiach wokalnych. Występowała gościnnie w polskich teatrach operowych, a także w ówczesnej Czechosłowacji, ZSRR, NRD, Rumunii, Bułgarii, Indiach i Egipcie. W latach 1959 - 1965 zatrudniona była w Teatrze Wielkim w Warszawie, lecz nawet wtedy nie rozstała się z Operą Śląską. 10 grudnia 1978 roku wystąpiła tam po raz ostatni kreując rolę tytułową w „Madame Butterfly". W sumie wystąpiła w ponad 1500 spektaklach na scenach polskich i zagranicznych. Wraz z mężem, znanym dziennikarzem Romanem Paszkowskim, wolny czas spędzała na kortach tenisowych - była mistrzynią w swojej grupie wiekowej. Zmarła 23 marca 1997 roku.

Fot. D.F.A. Auber Fra Diavolo. Opera Śląska – 1953 r. Natalia Stokowacka – Zerlina. Arc. OŚ

Fot. D.F.A. Auber Fra Diavolo. Opera Śląska – 1953 r. Natalia Stokowacka – Zerlina. Arc. OŚ

Swoim wspomnieniami o artystce podzieli się Sławomir Pietras, dyrektor teatrów operowych, autorytet w zakresie opery, operetki i baletu, felietonista. Podczas spotkania wystąpią solistki Opery Śląskiej – Gabriela Gołaszewska i Anna Wiśniewska-Schoppa, które wystąpią w repertuarze Stokowackiej, prezentując fragmenty z oper Gaetano Donizettiego „Don Pasquale” i „Łucja z Lammermoor” oraz Giacomo Pucciniego „Cyganeria” i „Madama Butterfly”. Przy fortepianie Larisa Czaban. Spotkanie poprowadzi redaktor Violetta Rotter-Kozera. Widzowie będą mieli też możliwość zwiedzenia wystawy, przygotowanej z okazji wydarzenia oraz zobaczyć salę im. Natalii Stokowackiej z jej zdjęciami.

Spotkanie poprowadzi redaktor Violetta Rotter-Kozera.

Wstęp – 1 zł. Bilety można kupić w kasie Opery Śląskiej bezpośrednio w dniu wydarzenia lub online - opera-slaska.pl/system_biletowy/1395

VOD

Informacje kulturalne, 31.12.2023

Informacje kulturalne, 30.12.2023


FACEBOOK / / INSTAGRAM / YOUTUBE