O rzeźbie architektonicznej w Warszawie wiadomo tylko tyle, że jest – i w zasadzie niewiele więcej. A przecież mimo katastrofalnych zniszczeń w mieście zachowały się tu i ówdzie oryginalne rzeźby sprzed II wojny światowej. Twórcami robotników i rolników odkuwanych na fasadach z jednakowym entuzjazmem zarówno przed wojną, jak i po niej byli czołowi polscy artyści XX wieku. Warto przyjrzeć się tym dziełom uważniej, gdyż nawet z pozoru bardzo dostojne i patetyczne prace nierzadko zaskakują ironicznymi elementami, kryją w sobie mniej poważne treści lub ulegają poruszającym deformacjom pod wpływem warunków atmosferycznych. Każda taka – zrealizowana bądź nie – koncepcja była czymś więcej niż tylko pracą wykonywaną przez artystę na polecenie władz.

Czym jest rzeźba architektoniczna ubiegłego wieku? Czy następne pokolenia nadal postrzega ją jako narzędzie propagandy? Czy współczesne zlecenia publiczne diametralnie różnią się od tych sprzed półwiecza?

Kuratorka wystawy: Alicja Gzowska
Architektura wystawy: Piotr Bujas (BADR)
Projekty graficzne: Poważne Studio

Wystawa w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni
14 czerwca – 11 października 2015
wernisaż: 14 czerwca, godz. 18.00