TVP Kultura - Telewizja Polska S.A.

Nowy album CD wydawnictwa Sagittaria AMFN w Bydgoszczy: GEORG PHILIPP TELEMANN (1681–1767) - COMPLETE WORKS FOR VIOLA DA GAMBA OR VIOLONCELLO AND BASSO

Matthias Bergmann – viola da gamba, wiolonczela

Dorota Zimna – klawesyn, organy

Kamil Kęska - rejestracja, montaż, mix i mastering

Ponad 60 minutowy album Georg Philipp Telemann (1681–1767) - Complete Works for Viola da Gamba or Violoncello and Basso zawiera cztery sonaty na violę da gamba i basso continuo oraz trzy sonaty na wiolonczelę i basso continuo pochodzące z następujących zbiorów:

• Essercizii musici (1727/1728):

Sonata TWV41:a6 (VdG)

Sonata TWV41:e5 (VdG)

• Der Getreue Music- -Meister (1728–1729):

Sonata TWV41:D6 (Vc)

Sonata in Canon TWV41:B3 (VdG)

Sonata TWV41:G6 (VdG)

• Nouvelles Sonatines (1730/1731)

Sonatina TWV41:c2 (Vc)

Sonatina TWV41:a4 (Vc)

Motywacją do nagrania albumu była nie tylko rejestracja kompletu utworów Telemanna przeznaczonych na obsadę ujętą w tytule, lecz również ukazanie odmienności violi i wiolonczeli oraz sposobu, w jaki traktował te instrumenty Telemann. Ze szczególną troską wykonawcy podeszli również do istotnego dla tej muzyki tematu ornamentacji. Unikatową okładkę oraz całą oprawę graficzną stworzyła Marta Lachowska. W albumie zawarty został poświęcony utworom Telemanna na violę da gamba lub wiolonczelę i basso continuo esej, autorstwa Michaela Schneidera oraz tekst o zastosowanym instrumentarium, autorstwa Matthiasa Bergmannna.

„W 1740 roku francuski prawnik i entuzjasta violi da gamba Hubert le Blanc opublikował w amsterdamskim wydawnictwie swój pamflet pod tytułem Défence de la basse de viole contre les entréprises du violon et les prétentions du violoncel (Obrona violi da gamba przed atakami skrzypiec i pretensjami wiolonczeli). Barokowy spór o europejskie style narodowe i odpowiadające im światy ekspresji kulminuje tu po raz kolejny w czasach społeczno-kulturowych wstrząsów, w których Le Blanc zdaje sobie również sprawę, że „arystokratyczna” viola da gamba – a wraz z nią cała kultura dworska – chyli się ku upadkowi, podczas gdy wiolonczela, której nie lubił, a także jej skrzypcowa rodzina wciąż mają przed sobą wielką karierę w kształtującym się mieszczańskim życiu muzycznym. Le Blanc definiuje te dwa światy również pod względem form muzycznych: viola da gamba wyraża się w pièces, czyli częściach suity odpowia dających mowie wiązanej, podczas gdy wiolonczela, podobnie jak skrzypce, wyraża się w sonatach, które przypominają językową prozę. Nagranie na płycie CD całej muzyki solowej Telemanna na wiolonczelę lub violę da gamba z basso continuo trafia zatem w sedno muzyczno-estetycznej dyskusji lat 1725–1750 i ogólnego społeczno-kulturowego przewrotu tych lat (...)”

Michael Schneider fragment zawartego w booklecie CD eseju LES GOÛTS RÉUNIS” CZY TELEMANNOWSKA „KUCHNIA FUSION”

Matthias Bergmann

Studiował współczesną i historyczną wiolonczelę w Monachium, Lubece i Frankfurcie, a także violę da gamba we Frankfurcie, Bremie i Bazylei, m.in. u Hille Perl, Paola Pandolfo i Kristin von der Goltz. Mieszka w Mannheim, jest wiolonczelistą-solistą w orkiestrze Pfalztheater Kaiserslautern, a także regularnie współpracuje z wieloma innymi orkiestrami, operami i zespołami, w tym Akademie für Alte Musik Berlin, Staatsoper Stuttgart, Freiburger Barock Consort, {oh!} Orkiestrą Historyczną, il Gusto Barocco Stuttgart, Nationaltheater Mannheim. Występował jako wiolonczelista i gambista na różnych festiwalach, w tym na Bachfest Leipzig, Händel Festspiele Göttingen, Musikfest Stuttgart, Heinrich Schütz Musikfest und Schwetzinger SWR Festspiele, a także brał udział w licznych produkcjach płytowych i radiowych. Wykłada na kursach mistrzowskich, kameralnych i orkiestrowych. Od 2022 r. prowadzi klasę wiolonczeli barokowej w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Dorota Zimna

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie klawesynu prof. Urszuli Bart - kiewicz (dyplom z wyróżnieniem). Jest wykładowcą w Katedrze Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej swojej macierzystej uczelni. Miała okazję współpracować z wieloma zespołami i orkiestrami, m.in. Akademie für Alte Musik Berlin, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Capella Bydgostiensis i Intemperata. Wraz z zespołem Intemperata wydała płytę z polską muzyką barokową, a z akordeonistą Stanisławem Miłkiem – płytę Time Dilation z polską muzyką współczesną. W 2016 r. wydała książkę Wariantywność obsady w twórczości instrumentalnej François Couperina wraz z albumem CD François Couperin – Compositeur Royal. Jest jednym z dyrektorów Festiwalu Bydgoska Scena Barokowa, wykładowcą i członkiem biura organizacyjnego Letnich Metodycznych Kursów Muzyki Dawnej w Warsza - wie. Od 2018 r. pełni funkcję prezesa Stowarzyszenia Akademia Muzyki Dawnej.