Polskie spory wokół "Halki" chyba szybko nie ustaną. Arcydzieło opery narodowej, dzieło zakorzenione w ludowej tradycji, utwór nieporównywalny z innymi manifestacjami polskiej XIX-wiecznej opery, wreszcie dzieło należące do narodowej tożsamości, będące koronnym przykładem odpowiedzialności artysty względem jego wspólnoty. To jedna strona medalu. A oto druga: ludowość, ale powierzchowna, bez próby wniknięcia w jej muzyczną istotę, zwykły romans przebrany za narodową opowieść, przykład na to, jak w Polsce poświęcało się jakość samej sztuki dla doraźnych względów politycznych, dzieło „ledwie przyzwoite”, które dźwiga jedynie siła nacjonalistycznego kanonu. Spór o "Halkę" jest zatem sporem o samą sztukę, o jej zadania, o jej służebność i jej własne wartości. W jakiś sposób ogniskuje się w tym dziele artystyczny dylemat rozbiorowej Polski i jej sztuki, rozdartej między koniecznością doraźnego służenia oraz służenia samej sobie, między niezbędnym prowincjonalizmem a międzynarodowym kontekstem wielkiej sztuki.

Wiele lat po wileńskiej premierze opery konflikt wciąż trwa we wszystkich aspektach naszego zbiorowego życia. "Halka" pozostanie więc z nami, gdyż jej główny dylemat jest wciąż czymś, co nie odeszło w przeszłość.

kierownictwo muzyczne - Gabriel Chmura
reżyseria - Paweł Passini
scenografia - Zuzanna Srebrna
projekcje video - Maria Porzyc
choreografia - Weronika Pelczyńska
reżyseria świateł - Przemysław Sieraczyński
kierownictwo chóru - Mariusz Otto

Halka - Monika Mych-Nowicka
Jontek - Piotr Friebe
Janusz - Łukasz Goliński
Stolnik - Rafał Korpik
Zofia - Magdalena Wilczyńska-Goś
Dziemba - Damian Konieczek
Góral - Bartłomiej Szczeszek

„Halka" Stanisława Moniuszki w reżyserii Pawła Passiniego jedyny raz w Warszawie

https://opera.poznan.pl/pl/