Za długo oczekiwaną solową płytę artysty „Składam się z ciągłych powtórzeń”, będącą sumą życiowych i artystycznych doświadczeń autora. Za kompozycje po raz kolejny potwierdzające jego muzyczną klasę.
Za długo oczekiwaną solową płytę artysty „Składam się z ciągłych powtórzeń”, będącą sumą życiowych i artystycznych doświadczeń autora. Za kompozycje po raz kolejny potwierdzające jego muzyczną klasę.
Za dzieło na miarę wielkiej powieściowej tradycji, za nowe odczytanie historii Polski, odkrycie jej wielokulturowości, złożoności dziejów oraz mechanizmów decydujących o losach narodów. Za powieść, w której misterny realizm splata się z mistycyzmem.
Indywidualności, które tworzą wspólnotę sztuki aktorskiej - za wkład w sukces realizowanych w minionym roku premier, w tym „Dziadów” (reż. Michał Zadara), „Termopili polskich” (reż. Jan Klata) czy „Wycinki” (reż. Krystian Lupa), oraz za przypomnienie o tym, jak ważną wartością teatru publicznego jest zespół.
Za wykreowanie intrygującej wizji świata, w którym doskonale prowadzeni aktorzy stworzyli wybitne kreacje. Za niecodzienny w polskim kinie ton rozpięty pomiędzy życiowym dramatem a niewymuszoną czarną komedią. Za uświadomienie nam, na czym polega artystyczna odwaga.
Za triumfalny debiut na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Za inteligentne, głębokie i spójne odczytanie oper: „Jolanta” i „Zamek Sinobrodego”. Za bogactwo wizji plastycznej, przez którą przebija wrażliwość filmowca. Za wypracowanie oryginalnego języka opery, atrakcyjnego dla współczesnego odbiorcy.
Za długo oczekiwaną solową płytę artysty „Składam się z ciągłych powtórzeń”, będącą sumą życiowych i artystycznych doświadczeń autora. Za kompozycje po raz kolejny potwierdzające jego muzyczną klasę.
Jedna z najoryginalniejszych artystek-badaczek. Za twórcze rozwinięcie malarskiego języka i odważne eksplorowanie tematu cielesności. Za wypracowanie wyrazistego stylu i bogactwo warsztatu, które można prześledzić na jej retrospektywnej wystawie w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Za doprowadzenie do sfinalizowania budowy jednej z najnowocześniejszych i najpiękniejszych sal koncertowych w Europie. Oddana w październiku siedziba NOSPR to imponujący przykład wysiłku całego środowiska kultury. Za znakomite, wieloletnie zarządzanie Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Za inicjatywę i rozmach w programowaniu wydarzeń muzycznych.
Za staranne i konsekwentne budowanie internetowej bazy wiedzy o współczesnej polskiej kulturze w kraju i za granicą. Za wysoką jakość treści w atrakcyjnej wizualnie formie. Za poszerzanie kręgu odbiorców na świecie poprzez stworzenie rosyjskojęzycznej i anglojęzycznej odsłony portalu.
Supergwarancja dla artysty, który wciąż poszukuje, prowokuje i inspiruje, dla którego sztuka jest formą poznawania człowieka i odkrywania jego tajemnic. Za moc kreowania scenicznej rzeczywistości i niezwykłą zdolność przyciągania publiczności. Supergwarancja dla reżysera, który kolejny raz dowiódł swojej wyjątkowości, inscenizując „Wycinkę” Thomasa Bernharda w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
Za wielki wkład w promocję polskich artystów na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Za włączenie Piotra Beczały, Aleksandry Kurzak, Mariusza Kwietnia, Mariusza Trelińskiego i Borisa Kudlički do elitarnego grona artystów związanych z tą najważniejszą sceną operową świata. Za udowodnienie, że opera jest niezwykle żywą materią i można ją z sukcesem popularyzować wśród szerokiej publiczności na całym świecie.
Za „Bukareszt. Kurz i krew”, zbiór reportaży z miasta pełnego śladów dawnej świetności i upadku. Za przejmujące historie mieszkańców Bukaresztu, zawieszonych pomiędzy spuścizną komunistycznej dyktatury Ceausescu a światem Zachodu. Za język reportażu najwyższej próby.
Za „Bitwę warszawską 1920” w Starym Teatrze w Krakowie – za sceniczną wizję historii, w której przegląda się współczesna rzeczywistość. Wizję radykalną, polemiczną i prowokującą do sporu o kształt naszej wolności.
Za film „Papusza” – dla duetu reżyserskiego za stworzenie w filmie „Papusza”, po raz pierwszy w polskim kinie, panoramy losów polskich Cyganów na przestrzeni ostatniego wieku oraz dla Zbigniewa Walerysia za wykreowanie portretu człowieka zawieszonego pomiędzy tradycją a degradującą teraźniejszością, przed którą nie ma ucieczki.
Za wspaniałe kreacje wokalne na scenach całego świata, a szczególnie za występ w „Eugeniuszu Onieginie” na otwarcie sezonu 2013/2014 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, w którym artysta potwierdził, że jest jednym z najwybitniejszych współczesnych barytonów świata.
Za otwartość stylistyczną i szerokie horyzonty jazzowe, od mainstreamu do awangardy, a przede wszystkim za pierwszą autorską płytę „Ravel”, na której pokazuje z subtelną i wyważoną wirtuozerią swój wielki talent i umiejętność przekładania muzyki poważnej na język jazzowy.
Za szeroko zakrojone badania artystyczno – archeologiczne nad kulturą Eurazji i za wskrzeszenie we współczesnej sztuce idei twórczego kolektywu, za traktowanie sztuki jako projektu badawczego na całe życie. Za promowanie idei przyjaźni i współdziałania między ludźmi różnych kultur i nacji.
Za 18 lat konsekwentnej i tytanicznej pracy wydawniczej, za odkrycie dla polskich czytelników nowych autorów, rejonów i tematów. Za wierność przekonaniu, że literatura polska reportażem stoi.
Wybrany głosami internautów – za prowadzenie internetowego czasopisma, dostarczającego opiniotwórczych tekstów i znoszącego sztuczny podział na kulturę wysoką i popularną. Za autorski pazur i niezależność sądów, a w szczególności za przypominanie jak ważny dla życia kulturalnego jest wnikliwy esej krytyczny.
Za odwagę w artystycznym zmierzeniu się z legendą Lecha Wałęsy w filmie „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, za mistrzowskie połączenie zdjęć archiwalnych ze scenami fabularnymi. Za ciągłe poszukiwania artystyczne, za otwartość na nowy język filmowy, za dzieła pomagające zrozumieć naszą historię, które jednocześnie współtworzą narodowe mity.
Za przeprowadzoną z wielkim rozmachem akcję „Martin Scorsese przedstawia arcydzieła polskiego kina”, promującą najważniejsze polskie filmy w Stanach Zjednoczonych, a zarazem polską kulturę i sztukę. Za pasję z jaką śledzi i wspiera światową kinematografię, przywracając międzynarodowej publiczności zapomniane arcydzieła z najdalszych zakątków globu.