Za 18 lat konsekwentnej i tytanicznej pracy wydawniczej, za odkrycie dla polskich czytelników nowych autorów, rejonów i tematów. Za wierność przekonaniu, że literatura polska reportażem stoi.
Za 18 lat konsekwentnej i tytanicznej pracy wydawniczej, za odkrycie dla polskich czytelników nowych autorów, rejonów i tematów. Za wierność przekonaniu, że literatura polska reportażem stoi.
Za dzieło na miarę wielkiej powieściowej tradycji, za nowe odczytanie historii Polski, odkrycie jej wielokulturowości, złożoności dziejów oraz mechanizmów decydujących o losach narodów. Za powieść, w której misterny realizm splata się z mistycyzmem.
Indywidualności, które tworzą wspólnotę sztuki aktorskiej - za wkład w sukces realizowanych w minionym roku premier, w tym „Dziadów” (reż. Michał Zadara), „Termopili polskich” (reż. Jan Klata) czy „Wycinki” (reż. Krystian Lupa), oraz za przypomnienie o tym, jak ważną wartością teatru publicznego jest zespół.
Za wykreowanie intrygującej wizji świata, w którym doskonale prowadzeni aktorzy stworzyli wybitne kreacje. Za niecodzienny w polskim kinie ton rozpięty pomiędzy życiowym dramatem a niewymuszoną czarną komedią. Za uświadomienie nam, na czym polega artystyczna odwaga.
Za triumfalny debiut na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Za inteligentne, głębokie i spójne odczytanie oper: „Jolanta” i „Zamek Sinobrodego”. Za bogactwo wizji plastycznej, przez którą przebija wrażliwość filmowca. Za wypracowanie oryginalnego języka opery, atrakcyjnego dla współczesnego odbiorcy.
Za długo oczekiwaną solową płytę artysty „Składam się z ciągłych powtórzeń”, będącą sumą życiowych i artystycznych doświadczeń autora. Za kompozycje po raz kolejny potwierdzające jego muzyczną klasę.
Jedna z najoryginalniejszych artystek-badaczek. Za twórcze rozwinięcie malarskiego języka i odważne eksplorowanie tematu cielesności. Za wypracowanie wyrazistego stylu i bogactwo warsztatu, które można prześledzić na jej retrospektywnej wystawie w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Za doprowadzenie do sfinalizowania budowy jednej z najnowocześniejszych i najpiękniejszych sal koncertowych w Europie. Oddana w październiku siedziba NOSPR to imponujący przykład wysiłku całego środowiska kultury. Za znakomite, wieloletnie zarządzanie Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Za inicjatywę i rozmach w programowaniu wydarzeń muzycznych.
Za staranne i konsekwentne budowanie internetowej bazy wiedzy o współczesnej polskiej kulturze w kraju i za granicą. Za wysoką jakość treści w atrakcyjnej wizualnie formie. Za poszerzanie kręgu odbiorców na świecie poprzez stworzenie rosyjskojęzycznej i anglojęzycznej odsłony portalu.
Supergwarancja dla artysty, który wciąż poszukuje, prowokuje i inspiruje, dla którego sztuka jest formą poznawania człowieka i odkrywania jego tajemnic. Za moc kreowania scenicznej rzeczywistości i niezwykłą zdolność przyciągania publiczności. Supergwarancja dla reżysera, który kolejny raz dowiódł swojej wyjątkowości, inscenizując „Wycinkę” Thomasa Bernharda w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
Za wielki wkład w promocję polskich artystów na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Za włączenie Piotra Beczały, Aleksandry Kurzak, Mariusza Kwietnia, Mariusza Trelińskiego i Borisa Kudlički do elitarnego grona artystów związanych z tą najważniejszą sceną operową świata. Za udowodnienie, że opera jest niezwykle żywą materią i można ją z sukcesem popularyzować wśród szerokiej publiczności na całym świecie.
Za „Bukareszt. Kurz i krew”, zbiór reportaży z miasta pełnego śladów dawnej świetności i upadku. Za przejmujące historie mieszkańców Bukaresztu, zawieszonych pomiędzy spuścizną komunistycznej dyktatury Ceausescu a światem Zachodu. Za język reportażu najwyższej próby.
Za „Bitwę warszawską 1920” w Starym Teatrze w Krakowie – za sceniczną wizję historii, w której przegląda się współczesna rzeczywistość. Wizję radykalną, polemiczną i prowokującą do sporu o kształt naszej wolności.
Za film „Papusza” – dla duetu reżyserskiego za stworzenie w filmie „Papusza”, po raz pierwszy w polskim kinie, panoramy losów polskich Cyganów na przestrzeni ostatniego wieku oraz dla Zbigniewa Walerysia za wykreowanie portretu człowieka zawieszonego pomiędzy tradycją a degradującą teraźniejszością, przed którą nie ma ucieczki.
Za wspaniałe kreacje wokalne na scenach całego świata, a szczególnie za występ w „Eugeniuszu Onieginie” na otwarcie sezonu 2013/2014 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, w którym artysta potwierdził, że jest jednym z najwybitniejszych współczesnych barytonów świata.
Za otwartość stylistyczną i szerokie horyzonty jazzowe, od mainstreamu do awangardy, a przede wszystkim za pierwszą autorską płytę „Ravel”, na której pokazuje z subtelną i wyważoną wirtuozerią swój wielki talent i umiejętność przekładania muzyki poważnej na język jazzowy.
Za szeroko zakrojone badania artystyczno – archeologiczne nad kulturą Eurazji i za wskrzeszenie we współczesnej sztuce idei twórczego kolektywu, za traktowanie sztuki jako projektu badawczego na całe życie. Za promowanie idei przyjaźni i współdziałania między ludźmi różnych kultur i nacji.
Za 18 lat konsekwentnej i tytanicznej pracy wydawniczej, za odkrycie dla polskich czytelników nowych autorów, rejonów i tematów. Za wierność przekonaniu, że literatura polska reportażem stoi.
Wybrany głosami internautów – za prowadzenie internetowego czasopisma, dostarczającego opiniotwórczych tekstów i znoszącego sztuczny podział na kulturę wysoką i popularną. Za autorski pazur i niezależność sądów, a w szczególności za przypominanie jak ważny dla życia kulturalnego jest wnikliwy esej krytyczny.
Za odwagę w artystycznym zmierzeniu się z legendą Lecha Wałęsy w filmie „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, za mistrzowskie połączenie zdjęć archiwalnych ze scenami fabularnymi. Za ciągłe poszukiwania artystyczne, za otwartość na nowy język filmowy, za dzieła pomagające zrozumieć naszą historię, które jednocześnie współtworzą narodowe mity.
Za przeprowadzoną z wielkim rozmachem akcję „Martin Scorsese przedstawia arcydzieła polskiego kina”, promującą najważniejsze polskie filmy w Stanach Zjednoczonych, a zarazem polską kulturę i sztukę. Za pasję z jaką śledzi i wspiera światową kinematografię, przywracając międzynarodowej publiczności zapomniane arcydzieła z najdalszych zakątków globu.