teatr-narodowy-w-teatrze-tv

Teatr Narodowy w Teatrze TV

Rok 2015, ogłoszony w związku z 250. rocznicą powstania Teatru Narodowego Rokiem Polskiego Teatru Publicznego, skłania do rozważań o roli Teatru Narodowego, teatru publicznego, również o roli Teatru Telewizji.

W zbiorach Telewizji Polskiej znajduje się wiele utrwalonych spektakli Teatru Narodowego w Warszawie, trzy z nich mamy przyjemność przypomnieć na tegorocznym Festiwalu. Będą to przedstawienia Jerzego Jarockiego, Jerzego Grzegorzewskiego i Jana Englerta, zrealizowane w różnorodny sposób, ale łączy je najwyższy, mistrzowski poziom artystyczny.

28 czerwca, niedziela, godz. 12.00 – 17.00
Dom Zdrojowy WZR, ul. Grunwaldzka 1/3, SOPOT
Prowadzenie: Ewa Millies-Lacroix

godz. 12.00
Witold Gombrowicz OPERETKA

Reżyseria – Jerzy Grzegorzewski
Realizacja telewizyjna – Dariusz Pawelec
Scenografia – Barbara Hanicka
Muzyka – Stanisław Radwan
Produkcja – Telewizja Polska S.A. 2001,
czas: 71’

Występują: Wojciech Malajkat (Mistrz Fior), Igor Przegrodzki (Książę Himalaj), Beata Fudalej (Księżna Himalaj), Ignacy Gogolewski (Hrabia Szarm), Jacek Różański (Baron Firulet), Kinga Ilgner (Albertynka), Wiesława Niemyska (Matka Albertynki), Czesław Lasota (Ojciec Albertynki), Sławomir Federowicz (Złodziejaszek), Łukasz Lewandowski (Złodziejaszek), Jerzy Łapiński (Proboszcz), Mirosław Konarowski (Prezes), Marek Barbasiewicz (Generał), Magdalena Warzecha (Markiza), Jan Monczka (Profesor), Mariusz Benoit (Hrabia Hufnagiel), Waldemar Kownacki (Lokaj Władysław), Paweł Tołwiński (Lokaj Stanisław), Ireneusz Dydliński (Lokaj), Mikołaj Klimek (Lokaj), Sławomir Śmiałek (Lokaj), Maciej Wojdyła (Lokaj), Radosław Elis (Lajkonik), Grzegorz Małecki (Lajkonik), Włodzimierz Press (Offenbach), Mirosław Jastrzębski (Pianista)

Prezentowany w Studiu Teatralnym Dwójki spektakl jest telewizyjną wersją przedstawienia zrealizowanego przez Teatr Narodowy w czerwcu 2000 roku. Po premierze teatralnej krytyka zgodnie uznała inscenizację Jerzego Grzegorzewskiego za niewątpliwy sukces artystyczny tej sceny, ale również i reżysera, który „spojrzał głębiej na rewolucję i ostrożniej na młodość. Przypomniał, że światowy przewrót to XX-wieczna rzeź, a nie zwykła przebieranka, marzenie zaś o wyzwoleniu z więzów kultury może szybko przybrać formę barbarzyństwa”. Inscenizator poszedł tropem Gombrowicza: wykorzystując każdą okazję do zabawy „bosko idiotycznym” żywiołem operetkowym, scenicznym żartem, aluzją literacką czy muzyczną, pokazał świat pędzący na oślep, przez groteskową rewolucję ku autentycznej zagładzie wszystkiego, co dotychczas było ważne. Kiedy „wiatr historii” zrobił już swoje i w finale rozlega się hymn na cześć młodości i nagości, nagle pojawia się złowroga nuta. Ekran ciemnieje, widowisko już się kończy, a groźne skandowanie i tupot podkutych butów nadal trwa. Na uwagę zasługuje znakomity popis całego zespołu aktorskiego Teatru Narodowego, z Ignacym Gogolewskim jako Hrabią Szarm na czele.

godz. 13.30
Sławomir Mrożek TANGO

Reżyseria – Jerzy Jarocki
Zdjęcia – Zbigniew Wichłacz
Scenografia i kostiumy– Jerzy Juk Kowarski
Muzyka – Stanisław Radwan
Produkcja – Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego i Telewizja Polska S.A. 2012,
czas: 107’

Występują: Marcin Hycnar (Artur), Ewa Wiśniewska (Eugenia),Jan Frycz (Stomil), Katarzyna Gniewkowska (Eleonora), Jan Englert (Eugeniusz), Grzegorz Małecki (Edek), Kamila Baar (Ala)

Telewizyjna realizacja spektaklu Teatru Narodowego w Warszawie, którego premiera miała miejsce na scenie przy Wierzbowej w październiku 2009 r., a telewizyjna trzy lata później. Jerzy Jarocki po raz drugi w swej karierze reżyserskiej sięgnął po tekst Tanga. Razem ze scenografem Jerzym Jukiem Kowarskim odnaleźli współczesne brzmienie i architekturę tej najsłynniejszej ze sztuk Sławomira Mrożka. Właśnie architektoniczne rozwiązania inscenizacyjne są bardzo odkrywcze i nowatorskie. Wspaniałe role aktorów po mistrzowsku prowadzonych przez Jerzego Jarockiego, muzyka oraz scenografia przyniosły twórcom spektaklu Grand Prix XIII Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie w roku 2013. Tango było ostatnim dziełem wybitnego reżysera, który zmarł w trakcie realizacji telewizyjnej.

godz. 15.30
Hanoch Levin UDRĘKA ŻYCIA

Reżyseria – Jan Englert
Zdjęcia – Witold Adamek
Scenografia i kostiumy – Barbara Hanicka
Muzyka – Stanisław Radwan
Produkcja – Narodowy Instytut Audiowizualny i Telewizja Polska S.A. 2013,
czas: 85’

Występują: Anna Seniuk (Lewiwa), Janusz Gajos (Jona), Włodzimierz Press (Gunkel)

Jest to telewizyjny zapis spektaklu Teatru Narodowego (premiera teatralna odbyła się w grudniu 2012 r.). Sztuka Levina określana jest jako „komedia rodzinna”, traktująca przede wszystkim o poszukiwaniu szczęścia, zmaganiach z nużącą codziennością oraz lękach przed samotnością i zapomnieniem. Jej bohaterowie to małżonkowie z wieloletnim stażem, którzy rozpamiętują wspólnie przeżyte chwile, skupiając się głównie na tych złych. Jona jest skłonny nawet opuścić swoją żonę. Ostatecznie do rozstania nie dochodzi, ponieważ mężczyzna umiera. Jego śmierć jeszcze mocniej uświadamia Lewiwie, kogo naprawdę straciła i co znaczył dla niej bliski człowiek. W przewrotnym utworze Levina melancholia zyskuje ironiczny, czasem groteskowy charakter, smutek pobrzmiewa komediowo, a czarny humor miesza się z bolesnymi uwagami. Niewątpliwym atutem spektaklu są mistrzowskie kreacje aktorów. Na XIV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2014” Anna Seniuk za rolę Lewiwy otrzymała nagrodę aktorską. Nagrodę otrzymał również Stanisław Radwan - za kompozycję do spektaklu.

VOD

Informacje kulturalne, 31.12.2023

Informacje kulturalne, 30.12.2023


FACEBOOK / / INSTAGRAM / YOUTUBE