Zmarł Witold Sobociński, autor zdjęć filmowych m.in. do "Frantic" Romana Polańskiego, "Ziemi obiecanej" Andrzeja Wajdy, "Sanatorium pod klepsydrą" Wojciecha Jerzego Hasa. O śmierci wybitnego operatora poinformowała łódzka filmówka. Sobociński miał 89 lat.
„Witold Sobociński jest jednym z najwybitniejszych polskich filmowców, autorem zdjęć o światowej sławie. Jego dorobek obejmuje ponad 90 filmów fabularnych, dokumentalnych i seriali.
Jako operator filmów fabularnych zadebiutował w 1967 roku, tworząc zdjęcia do „Ręce do góry” J. Skolimowskiego. Cenzura odłożyła jednak film na półkę, wskutek czego premiera odbyła się dopiero w 1981 roku. Zatem pierwszym filmem fabularnym ze zdjęciami W. Sobocińskiego, który mogła obejrzeć szersza widownia było „Wszystko na sprzedaż” A. Wajdy z 1968 r. Sobociński kontynuował karierę, współpracując m.in. z A. Wajdą („Wesele”, „Ziemia obiecana”), K. Zanussim („Życie rodzinne”), A. Żuławskim („Trzecia część nocy”), W. J. Hasem („Sanatorium pod klepsydrą”), J. Kawalerowiczem („Śmierć prezydenta”), E. Żebrowskim („Szpital przemienienia”) i R. Polańskim („Frantic”, „Piraci”).
Wystąpił w kilku filmach fabularnych: „Zadzwońcie do mojej żony” (1958), reż. Jaroslav Mach, „Ktokolwiek wie...” (1966), reż. Kazimierz Kutz, „Bariera” (1966), reż. Jerzy Skolimowski, „Był jazz” (1981), reż. Feliks Falk oraz dokumentalnych: „Pan Dziad z lirą” (1972), reż. Sławomir Idziak i Andrzej Kotkowski i „Wybrańcy bogów umierają młodo” (1999), reż. Krzysztof Bukowski.
„W filmach «Ręce do góry» (reż. J. Skolimowski, 1967) i «Wszystko na sprzedaż» (reż. A. Wajda, 1968) wprowadził oryginalne, autorskie formy wypowiedzi operatorskiej ukazujące doświadczenie wewnętrzne postaci. Kolejne filmy realizował m.in. z Krzysztofem Zanussim, Jerzym Kawalerowiczem, Romanem Polańskim, Jerzym Wójcikiem.”
„W sztuce operatorskiej Witolda Sobocińskiego bardzo dużą rolę odgrywają kolor i światło. Nadaje barwie funkcję dramaturgiczną. Tworzy zestawienia barwne dotyczące poszczególnych scen, opowiadające o świecie zewnętrznym i przestrzeni wewnętrznej postaci. W doborze barw inspiruje się malarstwem różnych epok. Przykładem są m.in. filmy «Trzecia część nocy» (reż. A. Żuławski, 1971), «Szpital przemienienia» (reż. E. Żebrowski, 1978), «Widziadło» (reż. M. Nowicki, 1983), «O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji” (reż. P. Szulkin, 1983).
Do szczytowych osiągnięć sztuki filmowej, ze względu na koncepcję barwną i sposób ukazania przestrzeni należą zdjęcia do filmów «Wesele» (reż. A. Wajda, 1972) i «Sanatorium pod klepsydrą» (W.J. Has, 1973).
Witold Sobociński był wielokrotnym laureatem nagród Ministra Kultury i Sztuki. Trzykrotnie otrzymał „Złotą Żabę” przyznawaną na festiwalu Camerimage: w 1994 roku za całokształt twórczości, w 2000 roku wspólnie z Andrzejem Wajdą dla duetu reżyser-operator i kilka dni temu na EnergaCamerimage. W 1998 r. nadano mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej oraz za zasługi w pracy dydaktycznej z okazji 50-lecia PWSFTviT. 2002 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych (ASC) przyznało mu Nagrodę Międzynarodową za całokształt twórczości. Otrzymał również dwa odznaczenia: w 2008 r. medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz w 2011 r. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Źródło: PISF
