„Wszystko o mojej matce” tytułem nawiązuje do filmu Almodovara, nie jest jednak jego teatralną adaptacją. To osobisty projekt Michała Borczucha i Krzysztofa Zarzeckiego inspirowany postaciami ich matek, które w roku 1986 i 1998 zmarły na raka. To przedstawienie dorosłych synów, półsierot, którzy mają do dyspozycji jedynie strzępy pamięci dziecka i nastolatka. Z pomocą zaproszonych do projektu aktorek i realizatorów chcą opowiedzieć o niemożliwej (bo zdeformowanej przez pamięć) historii odchodzenia matki lub nawet fascynacji jej chorobą, odbiorem choroby w kontekście przemian społeczno-politycznych w Polsce pod koniec lat 80-tych i 90-tych.

Najczęściej nagradzany spektakl Łaźni Nowej. Zdobył m.in. Grand Prix na 9. edycji Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia, Grand Prix 23. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Pierwszą Nagrodę Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona”; Grand Prix 57. Kaliskich Spotkań Teatralnych, a także nagrodę Transfer 2016 za najlepszy spektakl w sezonie 2016/2017. Przedstawienie zostało wyróżnione Marką Radia Kraków. Tekst Tomasza Śpiewaka „Wszystko o mojej matce” znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej; Tomasz Śpiewak otrzymał także Nagrodę im. Stanisława Bieniasza, natomiast Michał Borczuch został w 2018 roku laureatem Paszportów Polityki w kategorii TEATR.

Autor: Tomasz Śpiewak

Reżyseria: Michał Borczuch

Scenografia: Dorota Nawrot

Muzyka: Bartosz Działosz

Obsada: Iwona Budner, Monika Niemczyk, Halina Rasiakówna, Ewelina Żak, Krzysztof Zarzecki, Marta Ojrzyńska, Dominika Biernat

Uznawany za jednego z najzdolniejszych twórców teatralnych młodego pokolenia. Urodził się w 1979 roku w Krakowie. Absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Wydziału Reżyserii krakowskiej PWST. Stypendysta programu The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative dla najzdolniejszych młodych artystów z całego świata, podczas którego współpracował z Patricem Chéreau, francuskim reżyserem teatralnym i filmowym. Michał Borczuch debiutował spektaklem „KOMPOnenty" Małgorzaty Owsiany, przygotowanym w 2004 roku podczas Intermedialnego Forum Teatru baz@rt. Swoje spektakle wystawiał między innymi: w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie („Wielki człowiek do małych interesów” Aleksandra Fredry 2005; „Lulu” Franka Wedekinda 2007; „Werter” J.W. Goethego 2009), w Teatrze Dramatycznym w Warszawie („Leonce i Lena” Georga Büchnera 2007), TR Warszawa („Portret Doriana Graya” Oscara Wilde'a 2009; „Metafizyka Dwugłowego Cielęcia” Witkacego 2010), Teatrze Polskim we Wrocławiu („Hans, Dora i Wilk”, inspirowany myślą Freuda 2012; „Zachodnie wybrzeże. Powrót na pustynię” Bernarda-Marie Koltesa 2013), w Nowym Teatrze („Apokalipsa” według Oriany Fallacci i P.P. Pasoliniego 2014; „Zew Cthulu", inspirowany opowiadaniami H.P. Lovecrafta 2017) i Teatrze Studio w Warszawie („Żaby” Arystofanesa 2018). W 2012 roku na deskach Schauspielhaus w Düsseldorfie wystawił spektakl „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety Swietłany Aleksijewicz, do którego współpracy po raz pierwszy zaprosił Tomasza Śpiewaka. Michał Borczuch pracuje także eksperymentalnie z dziećmi upośledzonymi i osobami autystycznymi, a także z dziećmi z Domu Dziecka w Szamocinie, z którymi zrealizował spektakle „Lepiej tam nie idź” (2013), „Paradiso” (2014). Trzykrotnie nominowany do Paszportów Polityki, w 2018 roku odebrał nagrodę w kategorii TEATR.

Dramaturg, tłumacz, autor adaptacji i sztuk teatralnych. Był kierownikiem literackim Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi w sezonie 2009/2009. Współpracował z takimi reżyserami, jak: Remigiusz Brzyk („Brygada szlifierza Karhana Káňi” w Teatrze Nowym w Łodzi 2008; „Korzeniec Biaława”, „Koń, kobieta i kanarek” w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu 2012, 2014; „Joanna d’Arc. Proces w Rouen” w Teatrze Polskim w Bydgoszczy 2010; „Berek Joselewicz” wg Parviego w Teatrze Polskim we Wrocławiu 2010; „Wodzirej”, „Harce młodzieży polskiej” w Teatrze IMKA 2011, 2013; „Gorączka czerwcowej nocy” w Teatrze Nowym w Poznaniu 2013), Michał Borczuch („Der Krieg hat kein weibliches Gesicht/ Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” Alieksiejewicz w Düessleldorfer Schaushielhaus 2012; „Zachodnie wybrzeże” Koltèsa w Teatrze Polskim we Wrocławiu 2013; „Paradiso” w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie 2014), Natalia Korczakowska („Elektra” wg Eurypidesa/Foucault w Teatrze Jeleniogórskim 2007; „Pasażerka” według Posmysz w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu 2008; „Nelly” według Dostojewskiego w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu 2008), Wojciech Klemm („Kariera Arturo Ui” Brechta w Teatrze Jeleniogórskim 2007), Łukasz Kos („Klątwa” Wyspiańskiego w Teatrze Nowym w Łodzi 2007; „Starość jest piękna” Filar w Teatrze Polonia w Warszawie 2008), Anna Smolar (”Bullerbyn” w Teatrze w Opolu 2011; „Obcy” Camus w Teatrze Słowackiego w Krakowie 2012), Robert Wilson („Akropolis” Wyspiańskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie 2007). Jeden z założycieli Forum Obywatelskiego Teatru Współczesnego.