Zadebiutował brawurowo w 1973 roku „Palcem bożym” ze znakomitą rolą Mariana Opani, za który otrzymał Nagrodę im. A. Munka. Opowieść o wielkim marzeniu młodego mężczyzny z prowincji, by zostać aktorem, zyskała mu także aprobatę jurorów festiwalu w Locarno, którzy przyznali mu nagrodę Srebrnego Lamparta.

Pozostał wierny swoim zainteresowaniom kreślenia portretów mieszkańców małych miast, ludzi zwyczajnych, tylko z pozoru nieciekawych, których postaci znakomicie rozwijały się w toku filmowej opowieści. Dotyczy to zwłaszcza filmów telewizyjnych z lat 70. i 80., takich jak „Meta”, „Monidło”, „Stacja”, „Piżama”.

Wnikliwy obserwator psychiki zarówno uczciwych, ciężko pracujących Polaków, jak i kanciarzy, kombinatorów i oszustów. I jedni, i drudzy znajdowali miejsce w jego opowieściach. Często bardzo oryginalnych, zwłaszcza na tle kina PRL-u, jak obyczajowo-sensacyjny „Strach” (nagroda w San Sebastian), czy nagrodzona w San Remo „Prognoza pogody”, pełna absurdu opowieść o nocnej ucieczce pensjonariuszy domu starców.

Jego ostatnim wielkim sukcesem artystycznym i frekwencyjnym był dramat „Czarny czwartek. Janek Wiśniewski padł” odwołujący się do masakry na Wybrzeżu w 1970 roku. Film otrzymał m.in. nagrodę FIPRESCI na World Film Festival w Montrealu. W niedzielę 18 lutego przypomnimy ten obraz o godz. 20:25 na antenie TVP Kultura.