Zmarły w 2012 roku artysta urodził się 11 listopada 1924 roku w Rydze. Na scenie zadebiutował w 1945 roku w krakowskim teatrze im. Juliusza Słowackiego. Trzy lata później związał się z warszawskim zespołem Erwina Axera, u którego jako Fred w „Ladacznicy z zasadami” Jean-Paula Sartre'a odniósł swój pierwszy duży sukces.

W 1972 roku Łapicki przeszedł do Teatru Narodowego. Pierwsza rola na narodowej scenie to Autor w „Trzy po trzy” Aleksandra Fredry. Grał też Pana Młodego w „Weselu”, a także Arnolfa w molierowskiej „Szkole żon” - rolę, o której podobno zawsze marzył.

W latach 1983-1989 był członkiem zespołu aktorskiego Teatru Polskiego w Warszawie pod dyrekcją Kazimierza Dejmka. Do współpracy z tą sceną powrócił w 1995 r. piastując tam do 1999 stanowisko dyrektora artystycznego.

Rok 1972 przyniósł wielkie filmowe role Łapickiego m.in. w „Piłacie i innych” Andrzeja Wajdy oraz w „Jak daleko stąd, jak blisko” Tadeusza Konwickiego. Łapicki nie po raz pierwszy współpracował z tymi reżyserami - z Konwickim spotkał się już w 1968 roku przy „Salcie”, a w 1969 roku zagrał we „Wszystko na sprzedaż” Wajdy. W 1999 roku wykreował postać księdza w „Panu Tadeuszu” Wajdy.

Łapicki dwukrotnie był rektorem stołecznej PWST (1981-1987, 1993-1996); przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Scen Polskich (31 X 1989 - 5 IV 1996), a w latach 1989-1991 był też posłem na Sejm z ramienia ”Solidarności”.

Źródło: TVP Info