W piątek w wieku 95 lat zmarła w Pensylwanii w USA Julia Hartwig - poetka, eseistka i tłumaczka literatury pięknej.
Julia Hartwig urodziła się 14 sierpnia 1921 roku. Jej rodzeństwo – Edward (późniejszy wybitny fotografik), Walenty (znany endokrynolog), Zofia i Helena – przyszli na świat w Moskwie. Tylko najmłodsza Julia – w Lublinie, mieście, w którym osiedliła się, uciekająca z Moskwy przed rewolucją bolszewicką, rodzina Hartwigów.
Przyszła poetka zadebiutowała w 1936 roku w lubelskim międzyszkolnym piśmie literackim „W słońce” wierszem bez tytułu. Miała niespełna 15 lat. W kolejnych numerach czasopisma ukazały się utwory: „Wiersz muzyczny”, „Samotni ludzie” i „Pieśń o zaginionych”.
Podczas okupacji przeniosła się do Warszawy. Brała udział w konspiracji, była łączniczką Armii Krajowej, działała w kulturalnym podziemiu. W tym czasie podjęła także studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Jej profesorami byli m.in. Julian Krzyżanowski i Władysław Tatarkiewicz. Tam poznała poetów: Tadeusza Gajcego i Zdzisława Stroińskiego.
Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W tamtym okresie publikowała swoje wiersze m.in. w „Wyborze wierszy poetów lubelskich” oraz na łamach „Twórczości” i „Kuźnicy”.
Od 1947 do 1950 r. przebywała we Francji na stypendium rządu francuskiego. Po powrocie zamieszkała w Warszawie. Związana była wtedy z reporterem, publicystą Ksawerym Pruszyńskim, który w 1950 r. zginął w wypadku samochodowym koło Duesseldorfu.
Publikowała wiersze, przekłady z literatury francuskiej i recenzje na łamach „Nowej Kultury”, „Świata”, „Poezji”. W 1970 roku wraz z mężem wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Wykładała na uniwersytetach w USA i Kanadzie.
W 1974 r., po powrocie do kraju, pracowała, publikując zbiory poezji własnej i tłumaczonej z innych języków, a także eseje i tomy prozy. Wspólnie z Międzyrzeckim wydali „Antologię poezji amerykańskiej”, kilka książek dla dzieci, tom tłumaczeń wierszy i prozy Guillaume'a Apoillinaire'a, a także „Listy” Arthura Rimbaud.
Tomy poetyckie Hartwig to m.in. „Pożegnania”, „Czuwanie”, „Czułość”, „Zawsze od nowa”, „Nie ma odpowiedzi”, „Błyski”, „Bez pożegnania”, „To wróci”, „Jasne niejasne” . Publikowała także prozę m.in. „Dziennik amerykański” z pobytu w Stanach i dziennik podróży „Zawsze powroty”, w którym poetka zebrała zapiski z podróży do Francji i USA.
Julia Hartwig była laureatką m.in. Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej i Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego.
Źródło: TVP Info
