Bartoszewski był politykiem, działaczem społecznym, historykiem, dziennikarzem, więźniem Auschwitz, działaczem Polskiego Państwa Podziemnego, uczestnikiem powstania warszawskiego. Dwukrotnie był ministrem spraw zagranicznych. Kawaler Orderu Orła Białego. Ostatnio był sekretarzem stanu i pełnomocnikiem premiera do spraw dialogu międzynarodowego w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Był autorem ok. 1,5 tys. artykułów i ok. 40 książek, m.in. „Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945” (wspólnie z Zofią Lewinówną, 1966), „1859 dni Warszawy” (1974), „Los Żydów Warszawy 1939-1943. W 40. rocznicę powstania w getcie warszawskim” (1983), „Dni walczącej stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego” (1984, 1989, 2004, 2008), „Metody i praktyki Bezpieki w pierwszym dziesięcioleciu PRL” (1985), „Jesień nadziei: warto być przyzwoitym” (1984, 1986); w późniejszych latach książkę wznowiono pt. „Warto być przyzwoitym. Teksty osobiste i nieosobiste”), zapis rozmów z Michałem Komarem „Władysław Bartoszewski: wywiad-rzeka” (2006), „Środowisko naturalne. Korzenie” (2010), „Kropla drąży skałę? Co mówiłem do Niemców i o Niemcach przez ponad pół wieku” (2011). W tym roku ukazała się książka pt. „Wiosna jesienią” o odwilży 1956 r.

Bartoszewski był laureatem wielu nagród, odznaczeń i wyróżnień, m.in. Orderu Orła Białego, Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN, papieskiego Orderu św. Grzegorza Wielkiego, Krzyża Wielkiego Zakonu Rycerskiego i Szpitalnego św. Łazarza z Jerozolimy. Doktor honoris causa m.in. Uniwersytetów: Warszawskiego i Hajfy oraz Hebrew College w Baltimore, honorowy obywatel m.in. Warszawy, Wrocławia i Gdańska.

Źródło: PAP, IAR